Schizofrenia – Zespół zaburzeń, z których najbardziej charakterystyczne to zniekształcone spostrzeganie i myślenie oraz płytki i niedostosowany afekt, występujące najczęściej z zachowaniem zdolności intelektualnych i świadomości. Chory na schizofrenię może doświadczać poczucia odsłonięcia myśli (przekonania, że inni mają do nich dostęp, wgląd lub wpływ), omamów (zwykle słuchowych), różnorakich urojeń (wpływu, oddziaływania, mocy, religijne itp.), objawów negatywnych lub katatonicznych (apatia lub pobudzenie), a także zniekształceń toku myślenia, a co za tym idzie, mowy. Pacjent często postrzega przedmioty lub zjawiska w zniekształcony sposób, koncentrując się na ich nieistotnych elementach. Może mieć poczucie bycia przyczyną sytuacji w rzeczywistości niezależnych od niego, mieć przekonanie o możliwości kontroli zjawisk naturalnych i tak dalej. Często doświadcza uczucia pustki, bezcelowości, nierzadko tracąc zainteresowania i popadając w bezczynność. Początek schizofrenii najczęściej jest nagły i ostry, jednak może ona rozwijać się skrycie, przejawiając się między innymi w zaniedbaniu higieny, wycofaniu się z życia społecznego, koncentracji na sobie, depresji i lęku.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.” s.82-84 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa