Superego – w klasycznym, strukturalnym modelu freudowskiej psychoanalizy jeden z aspektów ludzkiego funkcjonowania, pełniący funkcję regulująco-nadzorującą, a więc stanowiący funkcjonalne przeciwieństwo id. Superego za pośrednictwem systemu nagród (m.in. poczucie dumy) i kar (m.in. poczucie niższości) egzekwuje od jednostki wybór zachowań zgodnych z oczekiwaniami społeczeństwa i jej indywidualnego kodeksu moralnego. Warto zauważyć, że silne superego może funkcjonować w stosunkowo prymitywny, nieelastyczny sposób: upraszczając rzeczywistość i opisując ją jedynie za pomocą biegunowo odmiennych odczuć, jak dobry-zły. Występujące jednocześnie perfekcjonistyczne ambicje, mogą doprowadzić jednostkę do frustracji, dotyczącej nie tylko potrzeby kontrolowania i karania własnego zachowania, ale także i myśli. Zwiększanie spektrum kategorii do opisu moralnego w ramach superego jest częścią rozwoju jednostki.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, s. 84