Syndrom zatrzaśnięcia – występuje u osób z uszkodzeniem brzusznej części pnia mózgu. Syndrom zatrzaśnięcia polega na zachowanym czuciu przy jednoczesnym zniszczeniem wszystkich szlaków wyjściowych prowadzących z mózgu do mięśni. Zachowane zostają jedynie niektóre ruchy gałek ocznych, będące pod kontrolą nerwów, które opuszczają pień mózgu niewiele powyżej miejsca uszkodzenia. Efektem jest syndrom zatrzaśnięcia – stan czuwania przy całkowitym paraliżu. Możliwe jest nawiązanie kontaktu z takimi osobami za pomocą mrugania lub ustalonych ruchów oczu. Większość osób dotkniętych tym syndromem czuje się – jak to sami określają – wyciszona, ze smutkiem i przygnębieniem, ale bez paniki czy depresji. Damasio (1999) interpretuje to w ten sposób: osoba nie może wprawić w drżenie swoich mięśni, ani spowodować nudności lub jakichkolwiek zmian w organizmie, więc mózg odbiera ten stan zrelaksowania właśnie jako wyciszenie.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 359-360