Temperament – pojawiający się już we wczesnym dzieciństwie, wspólny dla człowieka i zwierząt, zdeterminowany fizjologicznie zestaw względnie stałych cech osobowości, przejawiających się w jej zachowaniu i podlegających kształtowaniu pod wpływem środowiska. Temperament nie określa treści zachowania jednostki, ale warunkuje jego energetyczny i czasowy charakter. Kształtowanie predyspozycji temperamentalnych, pierwotnie określonych biologicznie, może zacząć się już w okresie prenatalnym. Czynniki temperamentalne są wrażliwe na zmiany środowiskowe, szczególnie przybierające formę przewlekłej stymulacji lub deprywacji. Do postawowych części struktury temperamentu jednostki zalicza się  emocjonalność, aktywność i towarzyskość.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 315-324.