Teoria autopercepcji – sformułowana przez Daryla Bema (1967; 1972). Mówi o tym, że człowiek wnioskuje o swoich postawach na podstawie swoich zachowań, zupełnie w ten sam sposób, jak określa postawy innych ludzi. Teoria autopercepcji zakłada ponadto, że wszelkie zewnętrzne czynniki wpływające na zachowanie niwelują tendencję do doszukiwania się przyczyn zachowania we własnej osobowości. Jeśli więc na przykład dany czyn jest dokonany pod groźbą kary albo w nadziei na nagrodę, nie wpływa on na zmianę postaw. Drugim aspektem, który teoria autopercepcji bierze pod uwagę jest siła początkowego skrystalizowania sądów. Jeżeli dana osoba już na początku ma silną postawę na dany temat, to nie zostanie ona zmieniona pod wpływem wnioskowania o zachowaniach. Zatem teoria autopercepcji składa się z trzech podstawowych twierdzeń:

  1. Ludzie wyciągają wnioski o swoich postawach na podstawie niedawnych zachowań.
  2. Jeżeli ich postawy na dany temat są silnie skrystalizowane, efekt ten nie występuje.
  3. Zewnętrzne motywacje do dokonania czynu powodują, że zmiana postawy nie następuje.

 

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 210-211