Teoria perspektywy – jest koncepcją opisującą proces podejmowania decyzji. Teoria perspektywy jest ściśle związana z efektem obramowania, opisanym przez Kahnemana i Tversky’ego. Zakłada, że poznawcza reprezentacja probelmu może zostać zmieniona dzięki przemianie rodzaju słów, użytych do jej opisu, a także przez uwzględnienie szerszego kontekstu w omawianiu problemu. Osoba, która podejmuje decyzje nakłada swoistą „ramę” na problem, przedstawiając ją specyficznie w odniesieniu do swoich wcześniejszych doświadczeń i posiadanej wiedzy, co ostatecznie powoduje jego skłonnośc do określonych wyborów. Z tego powodu teoria perspektywy unaocznia, że zmiana sposobu w jaki opisujemy problem może już sama w sobie skłonić nas do odnalezienia nowych, dotąd nie branych pod uwagę rozwiązań.

 

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 581