Teoria przedmiotowej samoświadomości – zakłada, że uwaga człowieka może być skoncentrowana zarówno na obiekcie świata zewnętrznego lub na własnej osobie. Ten drugi stan teoria przedmiotowej koncentracji określa także jako stan autokoncentracji. W takim stanie zaktywizowania „ja” ludzie łatwiej uświadamiają sobie własne postawy, czy wartości, istotne z perspektywy bieżącej sytuacji. Mogą także łatwiej uświadamiać sobie rozbieżności pomiędzy swoimi zachowaniami i własnymi standardami. Stan autokoncentracji poprzez skupienie uwagi na sobie powoduje także nasilenie przeżywanych emocji (Carver, Scheier, 1981). Najczęstszymi czynnikami wywołującymi stan przedmiotowej samoświadomości są porównania społeczne, czy widok własnego odbicia. Teoria przedmiotowej samoświadomości wyjaśnia, dlaczego ludzie w określonych sytuacjach są mniej lub bardziej skłonni do postępowania według własnego systemu wartości.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str.  144