Teoria przerzutności uwagi – dotyczy zdolności do pozostawania skoncetrowanym po zmianie rodzaju wykonywanej aktywności. Teoria przerzutności uwagi bada proces zahamowania jednego procesu poznawczego i uruchomienia procesu alternatywnego. Przerzucenie uwagi wiąże się z kosztami poznawczymi, przede wszystkim zmniejszoną efektywnością wykonywania zadań. Badania wskazują jednak, że nie jest to regułą. Na przykład w sytuacji, gdy aktywność umysłowa jest poprzedzielana wysiłkiem fizycznym, ponowne skupienie się na problemie staje się łatwiejsze. Zmiana jednej aktywności umysłowej na drugą nie musi wiązać się ze stratami, jeżeli oba zadania do wykonania nie są do siebie podobne. Teoria przerzutności uwagi wskazuje także, że jeżeli jesteśmy wcześniej poinformowani co do charakteru kolejnego zadania przełączanie uwagi staje się efektywniejsze.

Badacze przyjmujący jednokanałową koncepcję systemu selekcji informacji w badaniach nad przerzutnością uwagi skonstruowali hipotezę przełącznika, według której istnieje filtr, który sprawia, że skupiając się na dwóch zadaniach jednocześnie bodźce dotyczące jednego z nich są ignorowane podczas analizy drugiego zagadnienia.

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 185, 217