Teoria relacji do Ja – teoria Higginsa pochodząca  1987 roku, zbudowana przy użyciu elementów koncepcji Rogersa. Teoria relacji do Ja mówi, że problemy emocjonalne wynikają z braku spójności wewnątrz struktury Ja; wyróżnia także obok Ja idealnego (reprezentującego ambicje, plany, nadzieje i pragnienia) Ja powinnościowe (a więc takie, które obejmuje sądy dotyczące obowiązków, praw i powinności). Dodatkowo Higgins postulował że rozbieżność między „Ja” a „Ja powinnościowym” wywołuje zaniepokojenie, natomiast między „Ja” a „Ja idealnym” – przygnębienie. „Ja powinnościowe” wraz z „Ja idealnym kształtują zachowania jednostki w społeczeństwie”; ich niezgodność prowadzi do konfliktów, które muszą zostać rozwiązane w celu uzyskania postępów terapeutycznych.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 201, 202.