Teoria schematów – została pierwszy raz przedstawiona przez Rumelharta. Teoria schematów definiuje je jako dobrze zintegrowane fragmenty sieci semantycznej. Kodują one sens typowej sytuacji, do jakiej schemat się odnosi oraz znaczenie typowej formy zachowania w okolicznościach, jakich dotyczy schemat. Schematy mają różny poziom ogólności – od reprezentacji pojęciowych po rozbudowane ideologie. Różnią się także zakresem stosowania. Złożone struktury sieciowe o wysokim stopniu ogólności dzieli się na część rdzenną, dotycząca wszystkich sytuacji z tego zakresu i częśc elastyczną, która umożliwia dostosowanie do struktury do sytuacji innej niż typowa. Teoria schematów opisuje też zdobywanie i modyfikacje schematów. Możliwe jest ich rozwijanie przez rejestrację nowych bodźców („nabywanie wiedzy przez przyrost informacji”). Schematy mogą być także dostrajane, aby dostosować je do nowych sytuacji bodźcowych, możliwa jest także ich całkowita restrukturyzacja i wytworzenie nowych relacji w procesach abstrahowania i myślenia indukcyjnego.

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 129-132