Terapia Gestalt – jest to forma psychoterapii powstała w nurcie psychologii humanistycznej, stworzona przez Fritza Perlsa. Terapia Gestalt, opisując genezę zaburzeń nerwicowych opiera się na założeniu, że doświadczenia jednostki, gdy skupiona zostaje na nich uwaga stają się figurą. Powoduje to powstanie motywacji do określonego działania ukierunkowanego na spełnianie potrzeb. Niespełnione potrzeby opanowują świadomość jednostki, co w przypadku osób o skłonnościach neurotycznych powoduje dodatkowe komplikacje ze względu na trudności jakie osoba taka ma z organizacją doświadczeń w figurę (niem. Gestalt). Nierealizowanie własnych pragnień, lecz jedynie dostosowywanie się do oczekiwań społecznych powoduje zamrożenie naturalnej energii organizmu. Terapia Gestalt ma na celu umożliwienie takiej osobie pełniejszego doświadczania siebie, między innymi przez dychotomizację – doświadczenie przeciwieństw, odrzuconego bieguna wymiaru Ja. Do autentycznego Ja dociera się poprzez przejście przez zewnętrzne warstwy tożsamości: frazesową, fałszywą, fobijną, impasu, implozji i eksplozji. Terapia Gestalt przez pomoc w doświadczeniu swojej prawdziwej tożsamości umożliwia skoncentrowanie się na realizowaniu autentycznych pragnień i nawiązywaniu szczerych kontaktów z innymi ludźmi.

Strelau, J. (2002). Psychologia. Podręcznik akademicki, tom 3. Gdańsk: Wydawnictwo Psychologiczne. str. 772