Trauma – Uraz psychofizyczny spowodowany silnym doświadczeniem emocjonalnym, związanym ze zdarzeniem zewnętrznym, którego siła przekracza możliwości radzenia sobie jednostki. Zdarzenie traumatyczne to ekspozycja na drastycznie intensywny, długo- lub krótkotrwały stresor, zagrażający pośrednio lub bezpośrednio zdrowiu lub życiu jednostki, bądź osób w jej otoczeniu. Stresor taki może być związany z działalnością człowieka (gwałt, wojna, włamanie) lub z charakterem otoczenia (powódź, huragan). Do kryteriów definicyjnych zdarzenia traumatycznego należy nie tylko przeżycie jakiegoś wydarzenia, bycie jego ofiarą lub świadkiem, ale i odczucie mocnego strachu połączonego z bezradnością. Zdarzenie traumatyczne nie musi być obiektywnie uznawane za katastroficzne, ponieważ istotna jest subiektywna ocena jednostki, spowodowane m. in. relacją ze stresorem. Przykłady: zagrożenie integralności ciała, śmierć, wojna, obrażenia, przemoc seksualna, zagrożenie życia, oraz bycie świadkiem powyższych. Nie jest wymagane bezpośrednie uczestnictwo, a więc wiadomość o przeżyciu takiej sytuacji przez przyjaciela lub rodzinę również kwalifikuje się jako wydarzenie traumatyczne. Zalicza się do nich także doświadczenia urazowe o słabszym charakterze, powtarzane wielokrotnie. Doświadczenie traumy jest stosunkowo powszechne i w skali całego życia obejmuje około połowę populacji. U obu płci do najbardziej traumatycznych doświadczeń zalicza się gwałt. Doświadczenie traumy może mieć wpływ negatywny lub pozytywny (patrz: potraumatyczny wzrost). W zależności od czasu pojawienia się reakcji, wyróżnia się post traumatic stress disorder, (PTSD, zespół zaburzeń po stresie pourazowym) jak i zespół stresu pourazowego, ostre zaburzenia potraumatyczne (ASD, od 2 dni do 4 tygodni, nie później niż 4 tygodnie od wydarzenia) i ostrą reakcję na stres (trwającą od godziny do dwóch dni). Do objawów należą między innymi: pobudzenie autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia układu pokarmowego i moczowo-płciowego, reakcje dysocjacyjne, natrętne, nawracające myśli o wydarzeniu, pobudzenie, odrętwienie, wycofanie, rozpacz, gniew, zaburzenia snu, lęk, drażliwość, agresję, impulsywność, zaburzenia koncentracji i poczucie winy.

Cierpiałkowska, H. Sęk: Psychologia Kliniczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2016, s. 367- 368.