Typ endomorficzny – w konstytucjonalnej teorii temperamentu Sheldona jeden z trzech typów skrajnych, odpowiadający typowi pyknika w klasyfikacji Kretschmera. Typ endomorficzny jest ekstrawertyczny, jowialny, zrelaksowany, towarzyski, delikatny; ma skłonność do wahań nastroju, powiązywany ze skłonnościami maniakalno-depresyjnymi. Endomorfik znajduje przyjemność w czynności jedzenia, dąży do fizycznej wygody, a w sytuacjach trudnych poszukuje towarzystwa innych ludzi. W opisach z zakresu antropologii fizycznej ten somatotyp charakteryzowany był jako właściwy osobie niskiej i pulchnej.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 318, 319.