Urojenia – Fałszywe przekonanie żywione przez pacjenta, które jest odporne na racjonalną weryfikację. Pacjent doświadczający urojenia nie przyjmuje do wiadomości, że może być ono błędne i trwa przy swoim zdaniu, mimo że mogą istnieć gruntowne dowody zaprzeczające mu. Jednocześnie nie można go wytłumaczyć ani kontekstem kulturowym, ani edukacyjno-zawodowymi doświadczeniami pacjenta. Urojenia zazwyczaj mają charakter wielkościowy (pacjent uważa, że jest osobą o wysokim statusie), erotyczny (pacjent uważa, że ktoś pożąda go w sposób seksualny), odnoszący (pacjent uważa, że interesują się nim instytucje takie jak telewizja czy prasa), prześladowczy (pacjent uważa, ze ktoś go śledzi) lub somatyczny (pacjent uważa, że jakiś element jego ciała nie działa poprawnie), bądź dotyczyć zazdrości, winy, kontrolowania myśli, owładnięcia czy zubożenia. Istnieje ryzyko błędnej identyfikacji urojeń z ideami nadwartościowymi, takimi jak na przykład przekonanie o wyższości rasy białej.

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 71 – 72.