Warunkowa reakcja emocjonalna – reakcja emocjonalna będąca wynikiem warunkowania. Przykładem warunkowania reakcji emocjonalnej jest wynik badania Watsona i Raynera z 1920 roku, dotyczącego „małego Alberta”: badanie eksperymentalne na jedenastomiesięcznym dziecku polegało na wytworzeniu warunkowej reakcji strachu u dziecka w sytuacji kontaktu ze zwierzęciem lub obiektem, które nie wywoływały takiego wpływu wcześniej. Bodźcem bezwarunkowym był sygnał gongu, który wywoływał u niemowlaka szok i zaniepokojenie. Zestawiono go z kontaktem z drobnym gryzoniem. Po odpowiednio długiej sekwencji powtórzeń dziecko reagowało emocjonalnie nie tylko na zwierzę, którego widokowi nie towarzyszył dźwięk, ale i na inne, podobne obiekty. Zjawisko posłużyło do rozbudowania opisu zachowań fobicznych jako warunkowych reakcji emocjonalnych na przypadkowy bodziec. Z przyczyn adaptacyjnych i etycznych przeprowadzono desensytyzację, aby oduczyć Alberta nieprzyjemnej reakcji emocjonalnej.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 370.