Warunkowanie klasyczne – także w. Pawłowskie, od Iwana Pawłowa, który jako pierwszy opisał ten proces. Warunkowanie klasyczne to uczenie się takiej samej reakcji na obojętny bodziec, jak na bodziec nieobojętny (np. jedzenie), o ile oba pojawiają się w zbliżonym czasie – zazwyczaj bodziec obojętny tuż przed pojawieniem się bodźca nieobojętnego. Ma to duże znaczenie przy utrwalaniu reakcji emocjonalnych. Warunkowanie klasyczne to także podstawowy mechanizm tworzenia skojarzeń – wobec obiektu, pojawiającego się w towarzystwie dowolnej nagrody wykształcana jest pozytywna postawa, zaś jeśil pojawieniu się obiektu towarzyszy kara to kształtuje się negatywna postawa wobec obiektu.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 23, 187