Władza – to zdolność jednostki do wywierania wpływu na innych, pomniejszona o to, jak bardzo owi inni są w stanie wywierać wpływ na daną jednostkę. Władza zatem w swojej definicji zakłada asymetrię wpływu – ja mogę wpłynąć na innych, ale oni na mnie już nie. Osoba o największej władzy w danej grupie to jej przywódca. Proces wyłaniania przywódcy opisują dwie teorie – behawioralna teoria stanów oczekiwanych, według której na przywódców najczęściej wybierane są osoby posiadające umiejętności najbardziej potrzebne do wykonania zadania, jakie postawiła sobie dana grupa oraz teoria wielkiego człowieka, według której władza przypada zwykle osobom o określonych cechach (wskazywane są inteligencja, męskość, czyli aktywność, sprawczość itp., ekstrawersja i dobre przystosowanie (brak objawów zaburzeń zachowania). Władza jest także specyficzna dla mężczyzn, gdyż ich stereotypowe cechy oraz role społeczne, nastawione na rywalizację i zdobywanie zasobów pretendują ich do zdobywania i umacniania swojej władzy.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 403-407