Wskaźnik – to taka własność lub wydarzenie A, której/go stwierdzenie istnienia, pojawienia się lub stopnia intensywności nadaje się na przesłankę do wnioskowania z pewnością, określonym prawdopodobieństwem lub prawdopodobieństwem wyższym niż przeciętnie co do wystąpienia zdarzenia lub własności B. Wskaźnik zatem to cecha lub wydarzenie, które jeżeli występuje sugeruje zwiększone prawdopodobieństwo występowania jakiejś innej cechy lub wydarzenia. Cechą wskaźnika jest możliwość zaobserwowania go, co ma szczególne znaczenie, jeżeli zjawisko wskaźnikowane jest nieobserwowalne – np. Zmienną nieobserwowalną może być neurotyzm, zaś wskaźnikiem sposób udzielania odpowiedzi na pytania kwestionariusza M/Y-Eysencka, co przekłada sięna wynik z tego kwestionariusza. Wskaźnik może nim być wtedy i tylko wtedy, gdy występuje związek regularności pomiędzy nim, a występowaniem zjawiska wskaźnikowanego – związek ten może być bezwyjątkowy lub statystyczny.

 

Brzeziński, Jerzy, (2004) Metodologia badań psychologicznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, str. 195