Zaburzenia obsesyjno kompulsyjne – Zaburzenie cechujące się obecnością natrętnych myśli lub przymusem wykonywania pewnych czynności. Pomimo prób przeciwstawiania się, myśli nawracają, sprawiając pacjentowi dyskomfort. Z kolei rytualne powtarzanie pozbawionych sensu czynności i rozmyślanie o nich nie prowadzi do uczucia przyjemności. Daje jednak pacjentowi poczucie, że zapobiegł niebezpiecznym lub niemiłym wydarzeniom, skutkując rozładowaniem lęku. Chory zazwyczaj wie o tym, że dane zachowanie jest obiektywnie bezsensowne i podejmuje próby zaprzestania go. Natręctwa są ściśle związane z objawami depresyjnymi, a intensywność kompulsji zmienia się równolegle z poziomem nastroju. Zaburzenia te znacznie utrudniają codzienne funkcjonowanie. Przykładem natręctw związanych z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi może być zbyt częste mycie dłoni. Zaburzenie to wymaga odróżnienia od obsesji i kompulsji występujących w przypadku osobowości anankastycznej. Początek zaburzenia jest zwykle nagły i pojawia się w trzeciej dekadzie życia, równie często u kobiet, co u mężczyzn. Możliwa jest zarówno całkowita remisja, jak i systematyczny postęp zaburzenia. Leczenie obejmuje interwencje psychoterapeutyczne, farmakologiczne i psychoedukację.

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.”s. 125-127 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 224-229.