Zaburzenia schizotypowe – Zaburzenia cechujące się objawami sugerującymi schizofrenię, jednak niewyczerpującymi kryterium do jej diagnozy. Zaburzenia te pojawia się często u osób spokrewnionych z chorymi na schizofrenię, nie mając konkretnego początku i przebiegają trwale, ze zmienionym nasileniem.

Pacjent z zaburzeniami schizotypowymi jest oddalony i chłodny, nie zawiązuje silnych relacji oraz ma skłonność do wycofywania się. Cechuje go ekscentryczne, niedostosowane zachowanie, dziwny wygląd. Ma skłonności paranoidalne, często natrętne myśli lub tendencje do myślenia magicznego i niezwykłych przekonań.

Chory może wysławiać się w dziwny sposób, używając wielu przenośni czy rozbudowanych określeń. Zdarzają się doświadczenia depersonalizacji i derealizacji oraz iluzje somatosensoryczne lub przemijające epizody psychotyczne.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.”s. 89-90 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa