Zaburzenia zachowania – grupa zaburzeń, charakteryzujących się występowaniem trwałych i powtarzających się wzorców zachowania o charakterze dyssocjalnym, buntowniczym lub agresywnym, czasami prowadząc do znacznego przekraczania norm społecznych. Zdarza się, że wystąpienie tych zaburzeń sugeruje możliwość dalszego rozwoju osobowości w dyssocjalną. Znacznie częściej pojawiają się u chłopców, zwłaszcza żyjących w niekorzystnych warunkach społeczno-ekonomicznych. Do zachowań z tej grupy zalicza się między innymi: zachowania opozycyjno-buntownicze, okrucieństwo wobec zwierząt, intensywne napady złości, ucieczki z domu, nałogowe kłamstwa, wdawanie się bójki czy stosowanie szantażu, jeśli występują one 6 miesięcy i dłużej. Mogą być ograniczone jedynie do środowiska rodzinnego i przebiegać z prawidłowym lub nieprawidłowym procesem socjalizacji.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.” s. 220 – 224 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa