Zaburzenie psychiczne – DSM-5 definiuje zaburzenie psychiczne w następujący sposób:

„Syndrom, charakteryzujący się klinicznie znaczącym zakłóceniem w funkcjonowaniu poznawczym, regulacji emocji lub zachowania, które odzwierciedlają nieprawidłowości procesów psychologicznych, biologicznych lub rozwojowych, leżące u podstaw owych zaburzeń”

Wskazuje się, że zaburzenie psychiczne jest często powiązane ze stresem i problemami adaptacyjnymi. Zachowania niezgodne z oczekiwaniami społecznymi, usankcjonowane społecznie normy reakcji na zdarzenia stresowe, nietypowe zachowania społeczne (polityczne, religijne czy seksualne) oraz konflikty na linii jednostka-społeczeństwo nie mogą być uznane za zaburzenie psychiczne, o ile u ich podstawy nie leżą zaburzenia procesów psychicznych i o ile nie są opisane w klasyfikacji (DSM-5/ICD-11). Zatem samo występowanie dewiacji społecznych u jednostki (takich jak niewypełnianie ról społecznych, czy skłonności do konfliktów), jeśli nie wiążą się z zaburzeniami w innych obszarach życia nie są dostatecznym powodem do zidentyfikowania zaburzenia.

Literatura:

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 71, 73