Zasypianie – to przechodzenie za stanu czuwania w stan snu. Zasypianie wymaga zmniejszenia poziomu pobudzenia, między innymi przez obniżenie temperatury mózgowia i wnętrza ciała. Ważne jest także zmniejszenie ilości bodźców dochodzących z otoczenia, choć wyjątkiem jest cykliczna stymulacja układu równowagi, np. przez kołysanie. Zasypianie dalej wiąże się z kumulującym się w stanie czuwania stężeniem adenozyny, która powoduje narastające uczucie senności (senność po nieprzespaniu kilku nocy może utrzymywać się nawet przez wiele dni, jest to tzw. dług senny). Podobnie kumulują się i wywołują senność prostaglandyny, jednocześnie wydzielany jest także neuroprzekaźnik GABA.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str.   275-277