Działanie intencjonalne – w teorii wniosków korespondentnych Heidera jest to takie działanie, w którym aktor (czyli osoba obserwowana) w opinii obserwatora zdaje sobie sprawę ze skutków swojego działania, posiadając jednocześnie swobodę działania i możliwość doprowadzenia do zamierzonego skutku. Działanie intencjonalne jest tu rozumiane subiektywnie z perspektywy osoby dokonującej obserwacji. Wnioskowanie o treści intencji opiera się na analizie efektów nietożsamych działań – jeżeli obserwowana osoba miała do wyboru dwie alternatywne możliwości o różnych skutkach to ten skutek, który dało się osiągnąć działaniem A, a nie dało się osiągnąć działaniem B jest utożsamiany z intencją osoby (w przeciwieństwie np. do efektu C, który byłby osiągalny na oba sposoby).

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 102