Instrumentalne warunkowanie ucieczki – jeden z przykładów mechanizmu uczenia się instrumentalnego, opisany przez Millera w 1951 roku na podstawie badania eksperymentalnego. W badaniu tym szczur przebywa w specjalnie skonstruowanym pudełku: jest ono podzielone drzwiami na pół, jednak w jednej połowie (białej) podłożem jest metalowa siatka, a w drugiej (czarnej) zwykła podłoga. W pierwszej części eksperymentu szczurowi aplikuje się impulsy elektryczne, kiedy przebywa w w białym pomieszczeniu, czego efektem jest strach przed białym pomieszczeniem.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 395.