Zaburzenia adaptacyjne – Pojawiające się w czasie adaptacji do istotnych zmian życiowych zaburzenie emocjonalne, znacznie utrudniające funkcjonowanie w społeczeństwie, które nie wystąpiłoby bez danego czynnika stresowego. Reakcja może być odpowiedzią na jedno lub wiele wydarzeń stresowych; może także mieć charakter przewlekły w przypadku trwałej ekspozycji na stresory. Intensywność i przebieg cechuje znaczna zmienność osobnicza, zazwyczaj zaburzenie trwa jednak od 1 do 6 miesięcy. Objawy obejmują między innymi lęk, nastrój depresyjny, regresję, poczucie braku kontroli, zamartwianie się. Pacjenci zgłaszają odczucie istotnej presji ze strony otoczenia. Często manifestują to zmianami behawioralnymi. Zaburzenia adaptacyjne pojawiają się nie tylko we wszystkich kulturach, ale i w każdej grupie wiekowej. Są bezpośrednio związane z obniżeniem odporności na stres, które mogło wystąpić wskutek nadużywania substancji lub występowania zaburzeń osobowości, czy poznawczych.

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 254-256.

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.”s.  130-131 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa