Przewodzenie skokowe – jest to rodzaj przewodzenia potencjału czynnościowego charakterystyczny dla aksonów pokrytych osłonkami mielinowymi. Przewodzenie skokowe jest szybsze niż odtwarzanie potencjału czynnościowego w każdym punkcie na każdej długości aksonu, gdyż polega na przeskakiwaniu sygnału z dużą prędkością po osłonkach mielinowych (wolniej sygnał przepływa tylko na wysokości węzłów Ranviera). Przewodzenie skokowe przestaje poprawnie funkcjonować w przypadku niektórych chorób, takich jak stwardnienie rozsiane, w którym osłonki mielinowe ulegają zniszczeniu.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 45-47