Edukacja seksualna
Proces edukacyjny przybliżający kwestię wychowania seksualnego w rodzinie. Rodzaj i sposób
przekazywania treści w ramach edukacji seksualnej zazwyczaj zależy od sposobu, w jaki zostali
wychowani rodzice. Badania pokazują, że w Polsce ten segment przyjmuje zazwyczaj trzy formy:
1) otwartą na interakcję 2) zamkniętą na interakcję 3) otwartą na interakcję w ramach jednej płci.
Stylem stosowanym najrzadziej jest styl bez otwartości na interakcję, wynikający wprost z braku
informacji dostosowanych do wieku i poziomu rozumienia dziecka, którymi dysponowaliby
rodzice, bagatelizowania tematu, poczucia wstydu bądź utrzymania przekonania, że zadania te
należy do struktur szkolnych. Styl otwarty na interakcję chrakteryzuje się czynnym udziałem
rodziców w przekazywaniu dzieciom wiedzy i nieutrudnianiem im dostępu do niej.
Najpopularniejszym w Polsce stylem wychowania seksualnego jest styl otwarty na interakcję w
ramach jednej płci, co oznacza, że rodzic płci przeciwnej jest wykluczony z obowiązku
przekazywania wiedzy. Model ten opiera się na zacieśnianiu relacji matka-córka oraz ojciec-syn,
jednak udostępniana perspektywa jest siłą rzeczy spolaryzowana. Każdy z wymienionych modeli
niesie za sobą inne konsekwencje i sprzyja innym efektom. Rzetelna wiedza w zakresie własnej
seksualności sprzyja jej akceptacji, swobodzie w wyrażaniu własnych potrzeb, umiejętności
podejmowania bezpiecznych kontaktów seksualnych w przyszłości a także zdolności do ustalania i
wyrażania własnych granic. Pewne nieumiejętne praktyki zastosowane w ramach dowolnej z
praktyk mogą spowodować przekazanie wiedzy niezgodnej z naukową, wiedzy stereotypowej czy
generalnie niewłaściwej postawy wobec praktyk lub partnerów.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 400.