Choroba Alzheimera – to choroba, która zaczyna się od lekkich zaburzeń pamięci, które w przebiegu zaburzenia ulegają pogłębieniu, a z czasem także dezorientacją, depresją, niepokojem, omamami, urojeniami, bezsennością i utratą apetytu. Choroba Alzheimera często dotyka ludzi w podeszłym wieku i daje objawy dużo silniejsze, niż łagodne upośledzenie pamięci, jakie zazwyczaj dotyka ludzi starszych. W rzadkich przypadkach choroba ta może się rozwijać u ludzi już poniżej czterdziestego roku życia, choć ponad 99% przypadków charakteryzuje się początkiem po 60-65 r.ż. . Częstość występowania wzrasta wraz z wiekiem, dotykając 50% ludzi powyżej 85 roku życia. Dość dobrze udokumentowane są powiązania, jakie choroba Alzheimera wykazuje z czynnikami genetycznymi, jednak zmienność genowa nie determinuje całkowicie występowania tego zaburzenia. Rozwój choroby powiązany jest z nieprawidłową formą przybieraną przez pewne białka, które zlepiają się ze sobą i zakłócają właściwą aktywność neuronów.  Są to: amyloid, który tworzy płytki starcze – struktury składające się z zdeformowanych aksonów i dendrytów, oraz białka tau, które tworzą sploty neurofibrylarne ze zdegenerowanych elementów cytoszkieletu.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 403-405