Chromosomy – mikroskopijna struktura wewnątrz komórki, stanowiąca sposób organizacji informacji genetycznej.  Ludzki organizm zawiera po 23 pary chromosomów (22 pary autosomów i 1 para chromosomów płciowych), gdzie każdy chromosom w parze pochodzi od jednego z rodziców. Jeden chromosom ma kształt podobny do litery „X” i składa się z dwóch podłużnych części, zwanych chromatydami siostrzanymi, zazwyczaj połączonych w 1/3 długości centromerem w taki sposób, że możemy wyróżnić dwa długie i dwa krótkie ramiona. Każda chromatyda składa się z jednej cząsteczki DNA; w przypadku prekariontów ma ono kształt kolisty, a w przypadku eukariontów – podłużny. Chromosom organizmu eukariotycznego ma ramiona zakończone telomerami. Stopień upakowania materiału genetycznego w chromosomie najczęściej opisuje się na pięciostopniowej skali. Locus to miejsce na chromosomie, gdzie zlokalizowany jest gen.

Wyróżniamy chromosomy płciowe (allosomy; heterosomy) – przenoszące informacje sprzężone z płcią, oraz chromosony autosomalne – transportujące wszystkie inne informacje. Zaburzenia rozdziału bądź ilości chromosomów powodują poważne choroby w postaci mutacji genomowych, jak na przykład zespół Downa, zespół Turnera czy zespół Edwardsa. W ramach projektu poznania ludzkiego genomu (2003) zsekwencjonowano wszystkie ludzkie chromosomy.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 332.