Faza niewzmacniania – druga faza planu badawczego ABA Skinnera, będąceg takim wariantem programu oddziaływania behawioralnego z wykorzystaniem warunkowania instrumentalnego, w którym osoba badana stanowi również grupę kontrolną. Faza niezwzmacniania, określana również jako „faza B”, rozpoczyna się od wprowadzenia czynnika wzmacniającego po zachowaniu bedącym przedmiotem zainteresowania. Celem wprowadzenia wzmocnienia jest zwiększenie częstotliwości występowania pożądanego zachowania. Po osiągnięciu pożądanej częstotliwości następuje wycofanie czynnika wzmacniającego; następnie badacz sprawdza, czy częstotliwość zachowania powróci do pierwotnego poziomu, co stanowi właściwą fazę niewzmacniania. W eksperymentach dotyczących uczenia się zupełnie nowego zachowania, pomija się fazę wyjściową, redukując schemat eksperymentalny do scenariusza: faza wzmacniania – faza niewzmacniania – faza wzmacniania.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 389.