Integracja Ja
Dojrzałość wyrażająca się zdolności do kontroli emocjonalnej. Według Loevingera (1977),
Vaillanta (1997) i wielu innych, umiejętność rozwiązywania problemów natury emocjonalnej
wzrasta proporcjonalnie z wiekiem. Podejście rozwojowe do procesu integracji ja, zakłada
postrzeganie go jako centralnej struktury osobowości, o stosunkowo niezależnym i stabilnym
charakterze.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 323.