Koncepcja zdrowia i samorealizacji Abrahama Maslowa – związane jest z teorią motywacji tego samego autora i hierarchicznym modelem organizacji potrzeb. Koncepcja zdrowia i samorealizacji opiera się na założeniu o istnieniu szeregu potrzeb, które człowiek musi zrealizować, chcąc osiągnąć zdrowie i szczęście. Należą do nich potrzeby niedoboru: fizjologiczne, bezpieczeństwa, przynależności i miłości, szacunku i samoakceptacji, które są wrodzone, a ich zaspokojenie prowadzi do wygaszenia motywacji oraz potrzeby wzrostu, czyli samorealizacji, które działają na zasadzie maksymalizacji. Koncepcja zdrowia i samorealizacji kładzie nacisk na proces rozwoju w kierunku pełni człowieczeństwa, odkrywania własnych potencjałów i świadome przeżywanie siebie i otoczenia. W tym procesie zachodzi integracja intrapsychiczna człowieka i jego relacji do świata. W tym modelu zaburzenia są rozumiane jako nieprawidłowości rozwojowe, związane z niezaspokojonymi potrzebami podstawowymi. Staje się to przyczyną poczucia nieautentyczności Ja. Osoba w nerwicy z konieczności staje się pozbawiona odczuwania własnych sygnałów rozwoju. Koncepcja zdrowia i samorealizacji uznaje za główny cel terapeutyczny usunięcie przeszkód rozwoju wypływających z otoczenia i wzorów kulturowych.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 163