Mechanizmy podtrzymujące – w ujęciu systemowym, są to takie łańcuchy interakcji, które uruchamiając się pod wpływem objawów pacjenta przyczyniają się do ich podtrzymania. Mechanizmy podtrzymujące mają najczęściej bardzo złożoną naturę i obejmują cały system rodzinny. Często są związane ze wzorami funkcjonowania, które uniemożliwiają rodzinie adaptacyjną zmianę strategii radzenia sobie w obliczu problemów. Formy jakie mogą przybierać tak rozumiane mechanizmy podtrzymujące to np. mity rodzinne i przesłanki życiowe, które filtrują informacje jakie przedostają się do rodziny z otoczenia. W takiej sytuacji celem terapeutycznym może być uświadomienie i zmiana map znaczeń, jakimi posługuje się dana rodzina. Mechanizmy podtrzymujące mogą funkcjonować także w systemach innych, niż rodzinny. Na przykład w systemie szkolnym przyznanie dziecku nauczania indywidualnego często prowadzi do utrwalania jego trudności.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 177-178