Kryzys psychiczny – także kryzys emocjonalny. Jest to stan braku równowagi psychicznej, o charakterze przełomu, często określany jako punkt zwrotny życia i wymagający natychmiastowych rozwiązań. Kryzys psychiczny jest reakcją na wydarzenia krytyczne, czyli rzadko spotykane, trudne do przewidzenia, niemożliwe do pokonania przy użyciu standardowych zasobów i strategii radzenia sobie. Reakcja na wydarzenie krytyczne związana jest z wyczerpywaniem się odporności i ostatecznie załamaniem mechanizmów regulacji, co prowadzi do dezorganizacji zachowania. Kryzys psychiczny może wystąpić nagle bądź rozwijać się w sposób stopniowy. Funkcjonuje kilka koncepcji opisujących przebieg kryzysu emocjonalnego. Kryzys psychiczny w koncepcji Lynne Sugerman posiada siedem stadiów: okres szoku, reakcja, zwątpienie w siebie, ujawnienie emocji i pozostawienie sytuacji za sobą, eksploracja sytuacji, poszukiwanie sensu i znaczenia wydarzeń, aż do osiągnięcia integracji. Kryzys emocjonalny może zarówno prowadzić do wystąpienia zaburzeń, jeżeli niemożliwe jest poradzenie sobie z sytuacją, jak i umożliwiać rozwój – osoba, która poradzi sobie z kryzysem wychodzi z niego lepiej radząc sobie z dalszymi przeciwnościami.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 675-677