Model systemów naturalnych – to koncepcja wypracowana przez Murraya Bowena. Model systemów naturalnych pojmuje rodzinę jako formę żywego systemu. Jej członkowie kierowani są dwiema przeciwstawnymi siłami – dążeniem do odrębności i do zaspokojenia potrzeb przynależności. Model systemów naturalnych jako kluczowe pojęcie dla określenia poziomu funkcjonowania uznaje „zróżnicowanie Ja”, czyli stopień w jakim jednostka jest wyodrębniona z kontekstu relacyjnego w rodzinie. Przekłada się to na takie własności jak poczucie własnej wartości, zdolność do podejmowania niezależnych decyzji, przy jednoczesnym niepoddawaniu się automatycznie sygnałom pochodzącym z otoczenia. Model systemów naturalnych opisuje procesy, zachodzące pomiędzy kolejnymi pokoleniami, a przyczyniające się do nagromadzenia zachowań dysfunkcyjnych. Wiąże się to z mechanizmami regulacyjnymi w niestabilnych systemach emocjonalnych rodzin. Partnerzy dobierają się zazwyczaj na podobnym poziomie zróżnicowania Ja, co w przypadku niskiego prowadzi do silnej fuzji pomiędzy małżonkami. Prowadzić to może do takich zjawisk jak emocjonalna lub fizyczna dysfunkcja jednego małżonka, stały konflikt małżeński, dysfunkcja dziecka, zjawiska triangulacji i projekcji rodzinnej i transmisji wielopokoleniowej.

Literatura:

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 181-182