Popęd – jest to motyw ludzkiego zachowania, mający swoje źródło w biologicznym uwarunkowaniu człowieka. Zygmunt Freud, twórca pierwszej teorii popędów, przedstawiając klasyfikację popędów układał je w biegunowe przeciwieństwa, np. popęd życia (eros) – popęd śmierci (thanatos). Aby scharakteryzować popęd należy wziąć pod uwagę trzy jego właściwości: cel, źródło i obiekt. Celem popędów, takich jak libido czy agresji jest osiągnięcie rozładowania – zaspokojenie i doświadczenie przyjemności. Obiekt jest tym, dzięki czemu można popęd zaspokoić, zaś źródło leży w ciele osoby lub konkretnych organach. Popędy przejawiają się zarówno na poziomie somatycznym, jak i psychicznym – Freud energię psychiczną popędu nazywał libido (w przypadku popędu seksualnego) lub antylibido (w przypadku popędu śmierci).

Literatura:

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 104