Późne dyskinezy – to drżenie i ruchu mimowolne rąk, powstałe na skutek zażywania leków przeciwpsychotycznych (neuroleptyków). Późne dyskinezy powstają na skutek hamującego oddziaływania neuroleptyków na neurony dopaminergiczne między innymi w jądrach podstawy. Objawy pojawiają się stopniowo – czasem w ciągu dni od rozpoczęcia terapii, a czasami nawet po dwudziestu latach. Późne dyskinezy mogą wiązać się ze zjawiskiem nadwrażliwości odnerwieniowej: blokada transmisji dopaminy sprawia, że neurony postsynaptyczne bardziej się uwrażliwiają, przez co reagują gwałtownie na nawet niewielkie ilości dopaminy. Nadmierne uwrażliwienie receptorów dopaminergicznych w jądrach podstawy będzie powodowało ruchy mimowolne nawet przy słabej stymulacji. Póżne dyskinezy mogą utrzymywać się przez lata i to nawet po zaprzestaniu dalszej farmakoterapii lekami przeciwpsychotycznymi. Jednym ze sposobów zapobiegania powstawaniu późnych dyskinez jest podawanie atypowych neuroleptyków. Jednakże ta nowsza grupa leków nie wywołując zaburzeń ruchowych jednocześnie zwiększa ryzyko rozwinięcia się cukrzycy i osłabia układ odpornościowy. Ponadto osoby je zażywające muszą poddawać się kosztownym badaniom krwi.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str.   488