Psychoanaliza Jungowska – szkoła psychoterapeutyczna wywodząca się z psychoanalizy, założona przez C. G. Junga. Psychoanaliza Jungowska opiera się na odkryciach Junga, który stwierdził występowanie w ludzkiej psychice starożytnych motywów i uniwersalnych symboli. Wprowadził on pojęcie nieświadomości zbiorowej, do której zaliczył archetypy (takie jak „Cień” czy „Wielka Matka”), pewne psychiczne prototypy, archaiczne i powszechnie występujące doświadczenia ludzkości. Psychoanaliza Jungowska, nazywana także psychologią analityczną, skupia się na uświadamianiu i analizie symboli, szczególnie tych zbiorowych, uniwersalnych dla kultury ludzkiej. Dla Junga analizowanie nieświadomości zbiorowej w psychoterapii było zadaniem ważniejszym niż badanie nieświadomości indywidualnej. Stosował do tego na szeroką skalę analizę snów i fantazji pacjenta. Psychoanaliza Jungowska w założeniu ma umożliwić pacjentowi dotarcie i nauczenie się korzystania z własnej nieświadomej mądrości.

Literatura:

Strelau, J. (2002). Psychologia. Podręcznik akademicki, tom 3. Gdańsk: Wydawnictwo Psychologiczne. str. 770