Psychoterapia grupowa – jest to forma terapii, w której udział bierze jednocześnie więcej niż jeden pacjent. Psychoterapia grupowa w swojej typowej formie wykorzystuje interakcje między pacjentami i dynamikę grupy jako narzędzia terapeutyczne, co jest możliwe dzięki szczególnym właściwościom takiej grupy:

– grupa wytwarza poczucie przynależności i wsparcia,

– wykrystalizowane normy grupowe wymuszają na pacjentach kontrolę zachowania,

– pacjent otrzymuje możliwość konfrontacji wyobrażeń o sobie z tym, jak jest spostrzegany przez innych,

– grupa daje możliwość przeżycia korektywnych doświadczeń emocjonalnych,

– pacjent w grupie może zdobyć wiedzę o rolach, jakie pełni w małym systemie społecznym.

Psychoterapia grupowa jest prowadzona w dwóch formach – w grupach zamkniętych, gdzie wszyscy członkowie razem zaczynają i kończą leczenie oraz w grupach otwartych, które nie stawiają tego warunku. Grupy zamknięte dają możliwość znacznego wzmożenia procesu terapeutycznego, dzięki zachowaniu spójności wewnątrz grupy. Wymaga to jednak od terapeuty odpowiedniego doboru pacjentów (unikając krańcowo różniących się) i przygotowania samych pacjentów przed przystąpieniem do terapii.

Literatura:

Strelau, J. (2002). Psychologia. Podręcznik akademicki, tom 3. Gdańsk: Wydawnictwo Psychologiczne. str. 789