Publiczne Ja
Publiczne Ja
Konstrukt biegunowo odmienny od Ja prywatnego, wyodrębniany wskutek zyskiwania
przez dorastającą jednostkę świadomości, że sposób jej autoprezentacji jest zależny od kontekstu
społecznego. Osoba rozpoznaje, jakie cechy uzewnętrznia w zależności od okoliczności
zauważając, że zbiory tych cech mogą być między sobą sprzeczne. Towarzyszące temu
rozpoznaniu, charakterystyczne dla okresu dojrzewania zmienne nastroje, mogą wzbudzić w
jednostce istotne wątpliwości wobec poczucia własnej tożsamości.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 269.