Stres psychologiczny – Relacja człowieka z jego otoczeniem, która w poznawczej ocenie jednostki ma charakter negatywny, a więc: zagraża jego dobru, przekracza jego zasoby lub jest ogólnie obciążająca. Transakcja stresowa składa się z procesu emocjonalnego, radzenia sobie i ocen poznawczych. Częścią zjawiska jest aktywność nazywana radzeniem sobie ze stresem, związana z oceną wtórną podmiotu i polegająca na wprowadzeniu działań, których celem jest poprawa samopoczucia lub wyniku transakcji z otoczeniem. W ocenie pierwotnej, transakcja stresowa określana jest najczęściej jako wyzwanie, zagrożenie, strata, krzywda. Ocena może odnosić się do szkody, która już wystąpiła, lub która może wystąpić w przyszłości. Reakcja podmiotu polega na samoregulacji emocji oraz zorientowaniu na problem w otoczeniu. Aktywność emocjonalna w reakcji stresowej wpływa na wybór schematu radzenia sobie, pełniąc funkcję adaptacyjną, dodając energii do działania lub utrudniając opanowanie sytuacji. Następstwa stresu mają charakter bezpośredni i/lub odległy i są zależne między innymi od poprzedzających wydarzenie zmiennych: osobowych i otoczenia.

Cierpiałkowska, H. Sęk: Psychologia Kliniczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2016, s. 519- 520.