Teoria percepcji wzorców – jest jedną z teorii percepcji. Teoria percepcji wzorców zakłada, że proces identyfikacji obiektu przebiega przez porównania obrazu z umysłowym wzorcem. Wzorce te są niepodlegającymi rozbiciu (holistycznymi) jednostkami, zaś proces porównania ma na celu określenie stopnia zgodności obrazu bodźca, a odpowiednikiem przechowywanym w pamięci trwałej. Wzorzec wykazujący największe podobieństwo do obiektu staję się podstawą jego identyfikacji. Teoria percepcji wzorców spotkała się z licznymi zastrzeżeniami ze strony środowiska badaczy. Wskazuje się na problem jaki występowałby w identyfikacji obiektów obróconych (zgodnie z prawem rotacji mentalnych), niemożność objęcia całego zróżnicowania obrazów percepcyjnych pojedynczego obiektu jednym wzorcem – niewielka różnica uniemożliwiałaby rozpoznawanie bodźca, a także to, że koncepcja nie wskazuje, w jaki sposób bodźce miałyby różnić się od siebie.

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 303-305