Teoria przedłużonej koncentracji – uwaga trwała i przedłużona, nazywana także czujnością to stan gotowości na wykrycie, rozpoznanie i reakcję na niezwykle subtelne zmiany w środowisku, zachodzące przypadkowo w dłuższym odcinku czasu. Teoria przedłużonej koncentracji zakłada, że w pewnym momencie przedłużona uwaga powoduje spadek czujności. Baker (1963) zasugerował wpływ oczekiwań co do subiektywnego prawdopodobieństwa pojawienia się oczekiwanego sygnału i wielkości przedziału czasowego na spadek czujności. Przedłużanie czasu koncentracji możliwe jest poprzez trening. Teoria przedłużonej koncentracji wskazała także wpływ cech temperamentalnych czy introwertyzmu/ekstrawertyzmu na zdolność do przedłużonej koncentracji. Wykazano także, że spadek koncentracji nie występuje lub jest znacznie słabszy w przypadku zadań o większej złożoności – mniej monotonnych.

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 200-209