Teoria przywództwa
1. model pojawienia się i oceny przywództwa, który zakłada, że ​​jednostki wyciągają wnioski na temat zdolności przywódczych, obserwując i interpretując pewne wskazówki środowiskowe i behawioralne. Podobnie jak teoria kategoryzacji liderów, teoria ta zakłada, że ​​wyznawcy reagują bardziej pozytywnie na przywódcę, który wykazuje cechy i zachowania, które odpowiadają ich ukrytym teoriom przywództwa.
2. model sugerujący, że przywódcy obserwują zachowanie swoich zwolenników, wyciągają wnioski na temat przyczyn tego zachowania (tj. Czy jest to wynik czynników wewnętrznych, osobistych, czy zewnętrznych, okolicznościowych), a następnie reagują na podstawie tych wnioski. Na przykład menedżer, który dokonuje wewnętrznej oceny, stwierdzając, że słabe wyniki pracownika w ostatnim projekcie były spowodowane pewną cechą tej osoby (np. Brak motywacji), prawdopodobnie zdecyduje o surowszym postępowaniu dyscyplinarnym, niż gdyby on lub ona dokonał zewnętrznego przypisania, stwierdzając, że słaba wydajność była spowodowana sytuacją (np. przyspieszonym harmonogramem realizacji)