Teoria strukturalno-społeczna – stara się wytłumaczyć ponadkulturowy charakter różnic płci wpływami kulturowymi. Teoria strukturalno-społeczna wskazuje na dwie kwestie kluczowe dla rozpatrywania położenia mężczyzn i kobiet w społeczeństwie – podział pracy i asymetria pozycji z hierachii władzy. W tej perspektywie, kobiety ze względu na to, że są zdolne do rodzenia i wykarmiania potomstwa są w naturalny sposób predestynowane do spędzania większej ilości czasu w domu i wykonywania prac domowych. Role matki oraz sprawowanie pieczy nad relacjami rodzinnymi prowadzi do wykształcenia takich cech jak opiekuńczość, życzliwość, skłonność do ustępstw czy lepsze rozwinięcie komunikacji niewerbalnej. Natomiast mężczyźni, których główna sfera aktywności mieści się poza obrębem domu, skupiają się na działalności zarobkowej i roli żywiciela rodziny. Z tego względu, działając w rywalizacyjnym środowisku, rozwijają cechy takie jak asertywność, przedsiębiorczość, zorientowanie na sprawczość i instrumentalność. Teoria strukturalno-społeczna wskazuje, że kobiety nawet jeżeli podejmują działalność zarobkową, to znacznie częściej jest ona dopasowana do ich podstawowych ról (zawody takie jak nauczycielka czy pielęgniarka są mocno sfeminizowane).

Teoria strukturalno-społeczna a specyfika hierarchii społecznej

Wspomniana wyżej specjalizacja pociąga za sobą również różnice na skalę społeczną. Mężczyźni skuteczniej zdobywają kolejne szczeble drabiny władzy, rozwijając przy tym agresywność i potrzebę kontroli. W ten sposób instytucje społeczne przyczyniają się wtórnie do wzmocnienia ról społecznych, co razem kształtuje odmienne mechanizmy kształtujące zachowanie kobiet i mężczyzn.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str.  452