Teoria strategii seksualnych – stworzona przez Davida Buss i Davida Schmitt (1993). Na podstawie wcześniejszych teorii, takich jak teoria doboru płciowego, czy teoria nakładów rodzicielskich opracowana została teoria strategii seksualnych, która starała się znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego podczas dobierania się w pary inne są wymagania kobiet wobec mężczyzn i mężczyzn wobec kobiet. Odpowiedzią na to jest odmienność problemów z sukcesem reprodukcyjnym, z jakimi borykają się obie płci, w związku z czym odmiennie przedstawiają się także sposoby na przywabienie do siebie partnera/partnerki. Najsilniej asymetria ta zaznacza się w związkach krótkoterminowych, w których strategią mężczyzn jest maksymalizacja liczby partnerek o łatwym dostępie seksualnym. Kobiety natomiast w tego typu związkach dążą często do „wydobycia” jak największej ilości zasobów materialnych oraz zdobycia lepszej jakości genów dla potomstwa. W związkach długoterminowych różnice są mniejsze, przede wszystkim preferencje mężczyzn są bardziej zbliżone do kobiecych, gdyż ich nakłady rodzicielskie w takim wypadku wzrastają znacząco.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str.  446