Teoria zachowań planowych – także teoria działań przemyślanych. Jest to koncepcją opisująca, jakie procesy psychiczne pośredniczą pomiędzy postawą a zachowaniem. Innymi słowy, teoria zachowań planowych mówi o tym, jakie okoliczności muszą zaistnieć, aby zachowanie osoby było zgodne z jej postawą. Takim czynnikiem jest intencja osoby, która z kolei zależy od danej postawy, od subiektywnej normy (czyli spostrzeganego zachowania innych w podobnych sytuacjach) oraz spostrzeganej kontroli nad zachowaniem, czyli założeniem, że jest on w stanie zachować się odpowiednio w danej sytuacji. Teoria zachowań planowych, w przeciwieństwie do tendencyjnego spostrzegania obiektu postawy, teorii zaproponowanej przez Fazio (1986) odnosi się do sytuacji w których osoba ma świadomy i kontrolowany wpływ na przetwarzanie informacji – zatem jesteśmy zmotywowani do tego, aby zanalizować jakie zachowanie jest zgodne z postawą oraz mamy ku temu możliwość.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 207