Zasada powiększania – jest, obok zasady pomniejszania, jedną z dwóch reguł jakimi rządzi się proces atrybucji, czyli dopatrywania się przyczyn zachowań obserwowanych osób, w jakichś zidentyfikowanych ich cechach lub innych czynnikach. Zasada powiększania polega na tym, że obserwator jest skłonny do powiększania roli danej przyczyny zachowania, jeżeli na obserwowaną osobę działają również inne czynniki, utrudniające dane zachowanie. Dla przykładu, ucznia, który dobrze się uczy, chociaż pochodzi z rozbitej rodziny, uznamy za bardziej zdolnego, niż gdyby pochodził z rodziny pełnej. Zasada powiększania jest więc szczególnie często związana z ocenianiem kompetencji, które u danej osoby będziemy oceniać wyżej, jeżeli wiemy o przeciwnościach, z jakimi musiała się zmierzyć.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 134