Archetyp – elementarny składnik nieświadomości zbiorowej o charakterze pierwotnym, podlegający dziedziczeniu, ujawniający się jako wrodzona struktura psychiczna zdolna do tworzenia symboli i obrazów stanowiących wzory percepcji i działania. Uniwersalny charakter archetypów klarownie ujawnia się w podstawowych sposobach aktywności kulturalnej człowieka, takich jak rytuały religijne, mitologie, literatura, sztuki wizualne. Mają one zdolność nadawania charakteru symbolicznego potocznym sytuacjom; istnieją techniki służące zwiększeniu zdolności jednostki do kontaktu z archetypami. Treści niesione przez archetyp mają charakter dwubiegunowy i w procesie terapeutycznym stanowią zarówno niebezpieczeństwo, jak potencjalny czynnik rozwoju.

„Psychoterapia. Szkoły i Metody. Podręcznik Akademicki” L. Hrzesiuk i H. Suszek, Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury Warszawa 2011, s. 112-114